Beeldvormend onderzoek
Om te controleren of er ontstekingen zijn of schade aanwezig is in de gewrichten, wordt soms bij jeugdreuma beeldvormend onderzoek aangevraagd. Er zijn verschillende vormen van beeldvormend onderzoek mogelijk in het ziekenhuis. We hebben er een paar voor je op een rijtje gezet:
Echografie: bij dit onderzoek wordt gebruik gemaakt van geluidsgolven. Doordat je lichaam deze geluidsgolven terugkaatst, wordt een afbeelding gevormd. Zo kun je bijvoorbeeld de zwelling zien aan een gewricht. De grootte, de plaats en de doorbloeding kunnen bepaald worden. Ook kan echografie helpen bij het aanprikken van een gewricht, zoals pols of heup, of van een infuus. Je krijgt eerst een klodder gel op de plek waar ze gaan kijken, daarna gaan ze met een echoapparaat door de klodder heen om alles goed in beeld te krijgen.
Röntgenfoto: er wordt een foto gemaakt van je gewricht met behulp van röntgenstralen. Op de foto zijn je botten en de eventuele schade aan de gewrichten goed zichtbaar. Tijdens het maken van de foto mag je niet bewegen, gelukkig duurt de foto maken niet lang!
CT-scan: dit brengt voornamelijk de botten, en in mindere mate ook de weke delen, goed in beeld. Ook de CT-scan werkt met behulp van röntgenstralen, alleen nu worden er op verschillende plekken en vanuit verschillende richtingen een deel van je lichaam in kaart gebracht. Door veel beelden vlak naast elkaar te maken, krijg je plakjes (coupes) van dit lichaamsdeel. Zo krijg je een soort 3D-foto. Om zo’n scan te maken lig je eventjes op een bedje dat door het gat van een gigantische donut heen beweegt.
MRI-scan: met dit onderzoek kunnen de weke delen, zoals bijvoorbeeld synovium, kraakbeen en gewrichtsbanden goed in beeld worden gebracht. Door heel veel beelden vlak naast elkaar te maken, krijg je plakjes (coupes) van een lichaamsdeel of gewricht. Deze coupes kun je apart beoordelen zodat je goed kunt zien waar de afwijking zit en hoe uitgebreid het is. Bij dit onderzoek wordt niet gebruikgemaakt van röntgenstraling, maar van magnetische straling. En net als bij de CT-scan lig je op een bedje en ga je door het gat van een hele dikke donut heen. Hierbij moet je best lang stilliggen, kleine kinderen krijgen daarom soms narcose. Ook maakt deze scan veel lawaai! Je krijgt daarom een koptelefoon op en/of oortjes in.
DEXA-scan: deze wordt ingezet om te meten hoeveel kalk er in je botten zit, je botdichtheid. Kinderen met jeugdreuma hebben meer kans om een te lage botdichtheid te hebben, waardoor je sneller iets breekt. Om dit te meten lig je op je rug onder een röntgenapparaat, en moet je zo stil mogelijk blijven liggen. Door te meten hoe makkelijk straling door je botten heen gaat, stellen ze vast hoeveel kalk er in je botten zit.